Puō-ngì

Puō-ngì (溥儀, 1906 n. 2 ng. 7 h. - 1967 n. 10 ng. 17 h.) sê Muāng-chĭng có̤i hâiu siŏh ciáh huòng-dá̤, iâ sê cĭ hâiu Muāng-ciŭ-guók gì huòng-dá̤.

Puō-ngì

1908 nièng Guŏng-sê̤ṳ bâng-sī, mò̤ giāng, iù Puō-ngì dĕng-gĭ, nièng-hô̤ Sŏng-tūng (宣統). Ĭ hī sèng-âu iā sá̤, iù Cái-hŭng gâe̤ng Lè̤ng-ê̤ṳ Tái-hâiu ché̤ṳ-lī dâi-gié. 1911 nièng, huák-sĕng Sĭng-hāi Gáik-mêng, Nguòng Sié-kāi bék ĭ tó̤i-ôi, Dṳ̆ng-huà Mìng-guók sìng-lĭk.

1931 nièng, 918 Sê̤ṳ-biéng huák-sĕng, Nĭk-buōng ciéng-liāng Muāng-ciŭ. Puō-ngì téng Báe̤k-gĭng cāu kó̤ Diòng-chŭng, găk hŭ-uái gióng-lĭk Muāng-ciŭ-guók, nièng-hô̤ Kŏng-dáik (康德). 1945 nièng Nĭk-buōng dàu-hòng, ĭ buóh siōng cāu kó̤ Nĭk-buōng, ké̤ṳk Sŭ-lièng nè̤ng niăh kó̤, ăk diōng Dṳ̆ng-guók lì. 1959 nièng, Mò̤ Dĕk-dŭng mêng-lêng ciŏng ĭ bóng chók lì. 1967 nièng găk Báe̤k-gĭng bâng-sī.