Gĕ̤h (挌), bô hô̤ lā̤ Kē̤ (抾)[1], Hiéng (㒈), Diăh (擲), Dâi (逮), Liĕu (丟), sê siŏh bĭh ŭk-lī dông-cáuk: kĕk chiū gâe̤ng chiū-dăng gì lĭk-liông găk kŭng-ké diē-sié ciŏng nó̤h tiāng-kŭi (捵開).

Gĕ̤h siŏh

Gái Ché̤ṳ

Siŭ-gāi

Chăng-kō̤ cṳ̆-lâiu

Siŭ-gāi
  1. 馮愛珍. 《福州方言詞典》. 江蘇教育出版社. 1998. 423. 
Wikimedia Commons diē-sié ô gâe̤ng Gĕ̤h ô-găng-guó gì nô̤i-ṳ̀ng.