Gă-kéng Huòng-dá̤

Gă-kéng Huòng-dá̤ (嘉慶皇帝, Muāng-ciŭ-ngṳ̄: ᠰᠠᡳᠴᡠᠩᡤᠠ
ᡶᡝᠩᡧᡝᠨ
ᡥᡡᠸᠠᠩᡩᡳ, 1760 n. 11 ng. 13 h. - 1820 n. 9 ng. 2 h.), miàng Ngṳ̀ng-iēng (顒琰, ᠶᠣᠩ ᠶᠠᠨ), có̤i cā miàng Īng-iēng (永琰), sê Muāng-chĭng gì dâ̤ 6 ciáh huòng-dá̤, 1796 nièng gáu 1820 nièng câi-ôi. Nièng-hô̤ Gă-kéng (嘉慶).

Gă-kéng Huòng-dá̤

Ĭ sê Gièng-lṳ̀ng gì dâ̤ 15 ciáh giāng. 1796 nièng, Gièng-lṳ̀ng niông-ôi ké̤ṳk ĭ, bók-guó hī sèng-âu sū-iū dâi-gié gó sê iù Gièng-lṳ̀ng lì ché̤ṳ-lī. Gáu 1799 nièng Gièng-lṳ̀ng sī lō̤ ī-hâiu ciáh kăi-sṳ̄ chĭng-céng, mā-siông ciŏng Huò-sĭng niăh kī lì bék ĭ cê̤ṳ-sák.

Ĭ iā nô tăng-guăng, bók-guó hī sèng-âu tăng-ŭ gì hiêng-chiông iā puō-biéng, ĭ dó̤i cuòi iâ mò̤-huák-niăh-ĭ-ài. Câi-ôi gì sèng-âu, Băh-lièng-gáu găk Sé̤ṳ-chiŏng cô̤-huāng.

1820 nièng bâng-sī, bók-guó áng mìng-găng gì gōng-huák, ĭ sê ké̤ṳk lài-gŭng páh sī gì. Miêu-hô̤ Ìng-cŭng (仁宗), ié-hô̤ Iô-huòng-dá̤ (睿皇帝). Duâi-giāng Dô̤-guŏng ciék-băng.